Hamer zoekt spijker

Soms is een half woord genoeg. De griffier en/of de programmamanager nemen contact op met het Programma Invoering Omgevingswet van de VNG, geven door wat de wens is van de gemeenteraad, prikken een datum en enkele weken later is ook die raad op vlieghoogte. Soms is meer vooroverleg en afstemming nodig om te komen tot maatwerk. Maatwerk heeft echter ook een keerzijde.

Bouwen met dezelfde bouwstenen, met tegelijkertijd alle vrijheid om de eigen kleur, vorm en uitvoering te kiezen.

Vooroverleg duurt kort of lang. De wensen en ideeën over de te organiseren raadsbijeenkomst over de Omgevingswet komen op tafel. Soms wil de wethouder de presentatie vooraf zien en “goedkeuren”, amendeert de programmamanager genadeloos het hele verhaal of moet de griffier afstemmen met de zeven onbereikbare leden van een raadswerkgroep. Maatwerk kost kortom de nodige inspanning, afweging en energie. En dat is helemaal oké.
Er is nog een andere lijn, valt mij op. Dat de griffier en/of programmamanager bellen met de vraag: “wat is jouw verhaal eigenlijk?” Of de visie, de outline van het verhaal en de concept-presentatie kunnen worden toegestuurd. Geen probleem, tot uw dienst. Vervolgens blijkt dat dezelfde vraag aan meerdere “experts” is gesteld. De betreffende organisator kiest uit de verschillende verhalen welk bij de gemeenteraad past. Dat mag worden verteld.
Het is een prima ontwikkeling dat meerdere experts zich intussen verdiepen in de rol van de raad in het kader van de Omgevingswet. Dat zouden er meer mogen zijn, het onderwerp is er boeiend en belangrijk genoeg voor. Door erover na te denken, erover te publiceren en erover te praten helpen experts elkaar, maar vooral de gemeenteraden. Zo bouwen we gezamenlijk kennis op, verdiepen we ons in het onderwerp, verzamelen we best practices en scherpen we onze visie aan. Meer experts, meer keuze. Het spreekt voor zich dat het randvoorwaardelijk is voor een goede bijeenkomst om aan te sluiten op het kennisniveau, de bestuurscultuur en de toonzetting van de betreffende gemeenteraad. Kiezen uit meerdere verhalen is dus een soort aanbestedingsprocedure in het klein om te komen tot maatwerk.

Ik zie echter ook een keerzijde. Om te beginnen is er toch op zijn minst de suggestie dat er verschillende verhalen zouden zijn. Alsof er verschillende wetten, achtergronden en doelen zijn. Dat kan niet de bedoeling zijn. Dat staat in elk geval haaks op de intentie van de samenwerkende overheden om alle informatie en materiaal via de website Aan de slag met de Omgevingswet beschikbaar te stellen, inclusief instructie en updates, zodat iedereen daar gebruik van kan maken. Bouwen met dezelfde bouwstenen, zou je kunnen zeggen, met tegelijkertijd alle vrijheid om de eigen kleur, vorm en uitvoering te kiezen.
Shoppen naar het meest passende verhaal kan ook betekenen dat gezocht wordt naar het verhaal dat het best uitkomt, het meeste comfort biedt, volledig in het straatje van de gemeenteraad past. En zelfs dát is een keuze, waar ik respect voor heb. Maar bedenk dat door selectief te shoppen de raad waarschijnlijk een deel van het verhaal mist. Als je een hamer bent, zie je overal spijkers. En er zijn nou eenmaal niet enkel spijkers. Probeer dus aan de voorkant de vraag van de raad duidelijk te krijgen en vul het antwoord niet te snel al in.

About the Author: Pascale Georgopoulou

Hart voor de publieke zaak | Verbinden, Kennisdelen, Wereldverbeteren | GO&C | Verhalen & Haiku's | Sterke Raad | Griffiers | Omgevingswet | Thessaloniki