Het leven van een Omgevingswetprogrammamanager gaat niet over rozen. Pittige en veelzijdige klus, veel onzekerheden, niet iedereen aangesloten, soms niet eens geïnteresseerd, doelen, aanpak, alles in beweging. Hij zou zich haast een Don Quichot in de leefomgeving gaan voelen. En dan is er ook nog de raad en om bij de raad te komen moet je langs de griffier, die Cerberus die de toegang tot de raad bewaakt.
Programmamanagers klagen veel over griffiers. Dus ik dacht, laat ik vanuit enige inside kennis een beknopte gebruiksaanwijzing maken: hoe overleef ik de griffier!
Tip 1: De griffier bewaakt de agenda van de raad. Ga je naar de griffier om een datum te prikken voor een bijeenkomst met de raad, dan gaat de griffier kijken in de agenda naar een datum. Simpel en praktisch. Die agenda zit tjokvol, maar kijken kan altijd. De griffier is ook topadviseur binnen de gemeente. Ga je naar de griffier om mee te denken over de betrokkenheid van de raad, hoe die in te vullen, wat de raad nodig heeft, hoe dat kortom het beste aan te pakken, dan gaat de griffier meedenken. Veel leuker voor beide kanten, veel meer in de samenwerkingsmodus. En die datum? Dat komt dan ook in orde. Dus benader je de griffier als secretaresse of als adviseur? Wat je vraagt, krijg je.
Tip 2: Hoe gek het ook klinkt, de raad heeft meer zaken die om aandacht vragen. Van de honderd raadsbesluiten die een gemiddelde raad per jaar neemt is meer dan drie kwart helemaal niet spannend. De rest wel. Die zaken gaan gepaard met gedoe in de gemeenschap en/of de media en/of de coalitie. Het kunnen grote of kleine, belangrijke of onbelangrijke zaken zijn. Maar ze hebben allemaal een ding gemeen: urgentie. Het moet nu, onmiddellijk, acuut. De Omgevingswet, ja, moet ook. Belangrijk, maar niet urgent. Dat denken de meeste raadsleden op zo’n moment. En griffiers dus ook. Het is niet anders. Accepteren en volhouden, programmamanagers. Dat doen griffiers ook.
Tip 3: Een directeur of afdelingshoofd is leidinggevende van medewerkers, die zich moeten inzetten voor de implementatie van de Omgevingswet. Je kunt als programmamanager bij hem terecht als medewerkers niet betrokken zijn, niet de afgesproken prestatie leveren of als je meer mensen nodig hebt. De griffier daarentegen is de medewerker van de raad, niet de leidinggevende. Hij heeft het best zicht op het functioneren en op de prioriteiten van de raad, maar kan deze niet beïnvloeden, noch bepalen. Kan er dus ook niet op worden aangesproken. Wel is het mogelijk om samen met de griffier meer inzicht te krijgen in wat de raad nodig heeft, welke ondersteuning nuttig is, hoe de raad te prikkelen en te inspireren. Op zoek naar “haakjes” en kansen. Dat kunnen griffiers heel goed.
Met deze drie tips kom je al een heel eind. Zo kan de griffier toch de realistische Sancho Panza zijn die de idealistische Don Quichot in zijn tocht vergezelt.
