Oppositie voeren op de inhoud, niet op de indruk.

Halverwege een raadsperiode maak je, fractie en bestuur samen, de balans op. In aanloop naar de avond dat het zou gebeuren heb ik mij de vraag gesteld: stel ik mocht kiezen tussen óf collegeverantwoordelijkheid en een fractie die met elkaar overhoop ligt óf een oppositierol en een fractie die als een zonnetje loopt. Wat zou ik dan kiezen?  De feiten liggen er: GroenLinks zit in Waterland in de oppositie. En met de fractie gaat het prima!

Ik kan mij voorstellen dat de fractie het in het eerste jaar niet gemakkelijk heeft gehad. In het begin van een collegeperiode houden de coalitiepartners elkaar innig vast en lijkt alles dichtgetimmerd. Om dan de motivatie op te brengen de eigen punten voor het voetlicht te blijven brengen valt natuurlijk niet mee. Gelukkig is het een goed, gedreven team waarin iedereen kan bijdragen wat hij wil en kan. Ondanks verschillende stijlen, persoonlijkheden en interesses vormen ze een eenheid. Het publiek, is mijn overtuiging, waardeert een coherent verhaal, inzet en eerlijke contacten. Halverwege deze raadsperiode zie ik een fractie die oppositie voert op inhoud en niet op indruk. Op het terrein van de ruimtelijke ordening ligt ze vaak dwars, op het terrein van milieu en duurzaamheid stimuleert ze, op het terrein van financiën is ze kritisch en op het terrein van maatschappelijke zaken betrokken.

Ik heb het verkiezingsprogramma er weer eens bijgenomen. Het programma 2010-2014 is een  zeer uitgebreid uitgewerkt document. Daar hebben wij twee jaar geleden bewust voor gekozen om te ontsnappen aan de waan van de dag en de boodschappenlijstjes. Wij wilden de visie opschrijven, de stip aan de horizon voorhouden, voorbij de datum van de volgende verkiezingen. Tegelijkertijd was het de bedoeling om concrete punten op te nemen per beleidsterrein en kern. Er staan, zag ik bij hernieuwde lezing, meer dan honderd punten opgesomd. Sommige erg concreet, andere weer algemener.

Bij een midterm review, zoals dat zo mooi in politiek jargon heet, kijk je aan de ene kant naar de visie en de prioriteiten, zoals die zijn verwoord in het verkiezingsprogramma, en aan de andere kant naar de realisatie. Zou je de punten uit het verkiezingsprogramma kunnen afvinken en de balans opmaken: x% van het verkiezingsprogramma gerealiseerd? Jammer genoeg lukt dat niet. Hoogstens valt iets te zeggen over de initiatieven die de fractie heeft genomen om belangwekkende zaken op de agenda te zetten.

Sinds het ontstaan van de gemeente Waterland in 1991 heeft GroenLinks alles bij elkaar drie jaar deel uitgemaakt van het college, een keer voor de duur van een jaar en een keer voor twee, steeds na de val van een coalitie. Twee jaar geleden had de fractie niets liever gewild dan een keer echt vanaf het begin erbij zijn. Om zo volwaardig input te kunnen leveren aan een coalitieakkoord, om zo punten gerealiseerd te krijgen. Collegedeelname biedt wat dat betreft verreweg de hoogste garantie. Dat zat er niet in. Het realiseren van een visie lukt slechts in een enkel geval en uiterst moeizaam vanuit de oppositie. Maar uiteindelijk moet je als fractie én als persoon dicht bij jezelf blijven, je idealen koesteren en je steentje willen bijdragen, hoe groot of hoe klein dat ook is.

About the Author: Pascale Georgopoulou

Hart voor de publieke zaak | Verbinden, Kennisdelen, Wereldverbeteren | GO&C | Verhalen & Haiku's | Sterke Raad | Griffiers | Omgevingswet | Thessaloniki