Deze plek zou zij erg missen. Na de begrafenis was zij teruggegaan naar de flat. Nu haar grootvader was overleden zou de flat worden leeggehaald, de eigenaar zou de muren opnieuw laten schilderen, er een nieuwe badkamer in laten zetten, het parket schuren, het naamplaatje van de deur afschroeven. Een ander zou een deurmat met […]
Generaties
Eindelijk zat ze. Het was het eerste moment van rust sinds zij wakker was gebeld. Je moet komen, was de boodschap, de begrafenis is morgen. Als de telefoon op onverwachte momenten ging voelde ze altijd een huivering. Familie op afstand, je bent er nooit bij, als er iets gebeurt. Het slechte nieuws komt telefonisch, onverwacht, […]
Zeepbellen in de winterzon
Het stadspark met het gietijzeren hek en de brede paden ligt er prachtig bij in de winterzon. Het is vanaf vroeg druk. Moeders zijn er met jonge kinderen, die uit de kinderwagen klimmen om hun eerste onzekere stappen te zetten. Of moeders, en soms vaders, met iets oudere kinderen met driewielers of fietsjes met zijwielen. […]
De droom, de weg, de twijfel
De school had hem uitgenodigd ter illustratie. Mooi als een oud-leerling op de voorlichtingsavond zou vertellen hoe ingewikkeld het is om een studie te kiezen. Over de voorbereidingen, de dilemma’s, de moeilijkheden en uiteindelijk de keuze. Zijn vroegere decaan had gebeld. Hij zei oké. Hij was twee jaar niet meer op zijn oude school geweest, […]
Gevangen in onrust
Ze dronken bergthee uit kleine glaasjes. Zij hield van die glaasjes. Zij hield ze vast met beide handen, heerlijk warm en wreef met haar duimen langs de versierde gouden rand. De thee had een honingkleurige gloed en dampte sereen. Even was het stil, zij voelde de warme in haar handen en haar borst toen ze […]
Geen jonge mannen
Het is zo’n lieve jongen. Rustig ook. Zelfs toen hij op de wereld kwam heeft hij niet gehuild. Een heel klein beetje maar, zachtjes. Het kwam door de schrik, zoveel licht en geluiden. Eerst was alles zacht, geborgen, veilig. Hij hield zijn oogjes nog even dicht, terwijl hij met zijn warm wangetje op mijn borst […]
Zijn wij er bijna?
Het duurt meestal een half uur, vaak korter. Na onrust en hectiek is het rustig. Een soort van windstil-rustig. Iedereen zit op zijn plek, territorium afgebakend. Geen grote beweging meer, kleine duwtjes nog. De juiste houding vinden, een comfortabele zit, balans. En dan klinkt vanaf de achterbank een kinderstemmetje: “Zijn wij er bijna?” Moeder kijkt […]
Superkrachten
Wanneer je ze voor het eerst krijgt, weet ik niet. Als je nog niets in de gaten hebt? Als je buik eerst haast onzichtbaar en later steeds boller wordt? Of als pijn overgaat in verrukking en jouw kleintje, slijmerig en verbijsterd, op je buik ligt? Of de dagen erna als je ontregeld, onwennig en gebroken […]