Voor huis-tuin-en-keukenidealen

Het onderzoek waaruit zou blijken dat kleinere gemeenten moeite hebben om raadsleden te vinden schoot bij mij gewoon in het verkeerde keelgat. Ik kan uitwijden over methodiek, uitkomsten, conclusies en beeldvorming. Maar wat mij nog het meest stoort is dat het zo’n zielig verhaal is. Zie je het al voor je? Bestuursleden met schorre kelen bellen een voor een al hun leden of ze alsjeblieft, alsjeblieft raadslid willen worden. Ze slepen zich langs de deuren in de regen en in de wind tevergeefs op zoek naar bereidwilligen, die echter niet thuis geven. Straks blijven de mooie pluche raadszetels leeg, zit de burgemeester met zijn griffier eenzaam te treuren: ach en wee, de lokale democratie is dood.

Het komt misschien ook omdat ik dit beeld niet herken. Ik maak het in kleinere en grotere gemeenten vaak anders mee. Dat het een strijd van jewelste is om op de lijst te komen, graag een beetje hoog, koste wat het kost eigenlijk, met borstklopperij en weinig genade voor de politieke vrienden van gisteren. Niet altijd een fraai beeld, maar wel actief en strijdbaar.

Mensen die ergens voor gaan. Niet voor het geld. In kleinere gemeenten (wist je dat slechts een op de vijf gemeenten meer dan 50.000 inwoners heeft?) verdienen raadsleden omgerekend zo’n vijf euro per uur. Niet voor de status. Raadsleden worden al gauw als zakkenvullers en profiteurs neergezet. Niet voor de macht. Raden hebben steeds minder te zeggen, het zijn de WGR’s, provincies, het Rijk of Europa die het bepalen.
Maar voor idealen. Geen hoogdravende, zoals wereldvrede en armoedebestrijding, maar voor gewone huis-tuin-en-keukenidealen. Een nieuw schoolgebouw, speelplaats of kunstsubsidie, een veilige oversteekplaats, zorg voor wie het nodig heeft, een beetje ruimte voor bedrijfjes. Deze doelen bereik je in de gemeenteraad, geen tien per week, maar met een of twee per jaar ben je al heel succesvol. Mensen die op hun eigen manier en voor hun eigen doelen het verschil willen maken, die inspireren mij. Ik maak ze dagelijks mee en na 19 maart zijn ze er nog steeds. En er komen weer nieuwe bij.

About the Author: Pascale Georgopoulou

Hart voor de publieke zaak | Verbinden, Kennisdelen, Wereldverbeteren | GO&C | Verhalen & Haiku's | Sterke Raad | Griffiers | Omgevingswet | Thessaloniki