De gemeenteraad heeft bepaalde bevoegdheden in het kader van de Omgevingswet, zoals het vaststellen van de omgevingsvisie en het omgevingsplan en het monitoren van participatie. Dit naast de “gewone” bevoegdheden, zoals de gehele bevolking van de gemeente vertegenwoordigen, kaders stellen en het gevoerde beleid controleren. Hoe die wettelijke bepalingen precies worden ingevuld is afhankelijk van de couleur locale. Zal deze couleur veranderen onder invloed van de veranderingen die de Omgevingswet met zich meebrengt? In veel gemeenten waarschijnlijk niet.
Oud denken leidt niet tot nieuwe wegen.
De wethouder meende het heel serieus: waarom zou ik de raad betrekken? De verbouwereerde ambtenaren hadden nauwelijks weerwoord. Ze prevelden nog iets over meenemen in de ontwikkelingen en draagvlak creëren. Er was toch een coalitieakkoord, ging hij verder, daar stonden behartigenswaardige dingen in over wonen, duurzaamheid en groen, die ambities hadden de steun van de meerderheid van de raad, daar kon het college verder op bouwen. Hihi, hij vond het woordgrapje wel leuk. Dus. De omgevingsvisie zou over anderhalf jaar in de raad komen. Er lag al een uitgangspuntennotitie en een routeplanner. Hij zou twee of drie keer de raad informeren over de voortgang. Hebben ze vragen, ze wisten hem te vinden. Er zou ook het nodige aan participatie gebeuren. Iets digitaals en een paar oploopjes. Om input op te halen. Je weet het nooit, hé? Dat zou allemaal een plekje krijgen in het groter verhaal. Verder waren er twee pilots om alvast te oefenen. En het digitaliseren van de informatie had de aandacht, een andere collega ging daarover. Er was regionale afstemming, hij verwachtte er niet veel van, maar het kon geen kwaad. Kortom: het liep prima met de Omgevingswet en alles.
De volgende verkiezingen lijken ver weg, maar over precies drie jaar zitten we alweer in het verkiezingsprogramma’s- en kandidaatstellingscircus. Dus nog maar drie jaar de tijd om resultaten te behalen. En – voegde hij eraan toe – te scoren, ja, ik zeg het gewoon, zoals het is. Vervolgens somde hij op hoeveel er moest worden gebouwd, welke project verder gebracht en welke energietargets behaald.
Het is al zo vaak gezegd en herhaald dat de Omgevingswet een gedragsverandering beoogt bij inwoners, ondernemers en overheden. Integraal kijken en afwegen, initiatieven nemen en ruimte benutten, alles om te komen tot een voor iedereen betere leefomgeving. Om deze verandering te bereiken zijn op z’n minst kennis, vaardigheden en een proactieve houding noodzakelijk bij alle betrokkenen. Maar bovenal bereidheid om dingen echt anders te doen. Ook de samenwerking met de raad. Deze is niet een hobbel of een vertrager, maar een kritische mee- of tegendenker die het eindresultaat beter maakt. Oud denken leidt niet tot nieuwe wegen. De raad meenemen gaat niet om het organiseren van een paar bijeenkomsten, maar om de bereidheid gezamenlijk op pad te gaan en met vereende kracht gemeentelijke ambities waar te maken.
